μηχανία

μηχανία, ἡ (ΑΜ, Α ποιητ. τ. μηχανίη, Μ και μηχανιά)

δόλος, πανουργία, απάτη, τέχνασμα, παγίδα

μσν.

φρ. «μπαίνω εἰς μηχανίαν μετά τινος» — σχεδιάζω κάτι με κάποιον ή κάνω συμφωνία με κάποιον σκεπτόμενος πονηρά ή υστερόβουλα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μηχανή + κατάλ. -ία].